Κήλες

Με τον όρο «κήλη» χαρακτηρίζουμε την προβολή ενός ενδοκοιλιακού οργάνου από ένα ευένδοτο σημείο (χάσμα) του κοιλιακού τοιχώματος.

Προδιαθεσικοί παράγοντες για την εμφάνιση κηλών είναι:

• Η ατελής διάπλαση του κοιλιακού τοιχώματος, που προκαλεί κήλες στα νεογνά και τα βρέφη.
• Η εκφύλιση του κοιλιακού τοιχώματος λόγω προχωρημένης ηλικίας, υποσιτισμού ή κακής διατροφής.
• Η συστηματική και μακροχρόνια αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης που προκαλείται από καταστάσεις όπως η παχυσαρκία, ο χρόνιος βήχας, η δυσκοιλιότητα, οι πολλαπλοί τοκετοί και η βαριά χειρωνακτική εργασία.
• Οι τραυματισμοί και οι προηγούμενες ανοικτές χειρουργικές επεμβάσεις.

Οι διάφορες κήλες κατηγοριοποιούνται ανάλογα με τη θέση εντόπισής τους αλλά και το μηχανισμό δημιουργίας τους σε:

• Επιγαστρικές κήλες ή κήλες λευκής γραμμής, οι οποίες εμφανίζονται στην περιοχή μεταξύ του στέρνου και του ομφαλού.
• Ομφαλοκήλες και παρομφαλοκήλες, οι οποίες εμφανίζονται στην περιοχή του ομφαλού.
• Βουβωνοκήλες και μηροκήλες, που εμφανίζονται αντίστοιχα στη βουβωνική περιοχή και στην έξοδο των κεντρικών αγγείων του κάτω σκέλους από τον κορμό προς το μηρό.
• Μετεγχειρητικές κήλες, οι οποίες δημιουργούνται μετά από μια χειρουργική επέμβαση.

Λαπαροσκοπική – Ρομποτική αποκατάσταση

Η σύγχρονη χειρουργική αντιμετώπιση των κηλών γίνεται κυρίως με την εφαρμογή της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής.
Το σύνολο των κηλών μπορεί να αντιμετωπισθεί πλέον λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά, προσφέροντας πολλαπλά πλεονεκτήματα στον ασθενή όπως:

• Πολύ μικρές τομές με αποτέλεσμα το μικρό χειρουργικό τραύμα
• Ελάχιστο τραυματισμό των ιστών και μηδαμινή απώλεια αίματος
• Ελαχιστοποίηση του μετεγχειρητικού πόνου
• Άριστο αισθητικό αποτέλεσμα, αφού πρακτικά δεν απομένουν ουλές μετά από τις επεμβάσεις
• Ταχύτερη ανάρρωση και ταχύτερη έξοδος από το νοσοκομείο
• Μικρότερο κόστος νοσηλείας και ταχεία επάνοδος στην εργασία
• Ελάχιστο δυνατό τραυματισμό των ιστών και μηδαμινή απώλεια αίματος
• Σχεδόν εξάλειψη των μετεγχειρητικών επιπλοκών που έχουν σχέση με το τραύμα, όπως η διαπύηση, η διάσπαση, ο χρόνιος πόνος κ.λπ
• Λιγότερες αναπνευστικές και καρδιαγγειακές επιπλοκές
• Ελάχιστη πιθανότητα δημιουργίας μετεγχειρητικών συμφύσεων
• Προφύλαξη από τη μετάδοση λοιμώξεων (πχ ηπατίτιδα, AIDS) αφού χρησιμοποιούνται εργαλεία μιας χρήσης
• Δυνατότητα να αποκαθίστανται αμφοτερόπλευρες βουβωνοκήλες με τις ίδιες τομές

Τόσο η λαπαροσκοπική όσο και η ρομποτική μέθοδος είναι ιδανικές για την αποκατάσταση υποτροπής βουβωνοκήλης μετά από προηγηθείσα «ανοιχτή» εγχείρηση
Και οι δύο μέθοδοι μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ιδανικές για την ενίσχυση του κοιλιακού τοιχώματος σε αθλητές (αντιμετώπιση του συνδρόμου «κοιλιακών προσαγωγών – κήλης των αθλητών»)